Toen de regenboog geboren werd, was het op de aarde npg vrij rustig. Je kon nog mijlenver kijken zonder een hutje of een mens te zien. Dieren zag je wel genoeg. De regenboog hield ervan om naar de dieren te kijken. Naar de vogels, die zo hoog mogelijk vlogen en probeerden om de regenboog aan te raken, naar de paarden, die achter elkaar aan galoppeerden en probeerden om het einde van de regenboog te bereiken, en naar de kleine veldmuizen, die hun kleine neusjes in de lucht staken en probeerden om aan de regenboog te ruiken.
Mensen leerde de regenboog pas veel later kennen, toen hij al bijna al zijn kleuren had. Van de mensen kreeg hij al net zo veel aandacht als van de dieren. De kleine kinderen hielden op om met hun handen door de aarde te wroeten zodra ze hem zagen. Ze staken hun armpjes in de lucht en brabbelden da-da of keken ademloos naar al die kleurenpracht. De grotere kinderen renden met hun schepjes naar de plek waar zij dachten dat het einde van de regenboog was en riepen ‘ ik ben als eerste bij de schat’. De ouders keken met waterige ogen naar de regenboog, omdat ze in hem een symbool van hoop zagen, hoop op verbetering na een slechte periode. En geliefden kusten elkaar en beloofden elkaar de mooiste dingen in het gekleurde licht van de regenboog.
De regenboog gloeide van trots onder al die aandacht. Hij mocht zich koesteren in de warmte van de zon en in de aandacht van mens en dier.
Maar op een dag haalde een van de doe mensen, die men engelen noemende, het in zijn hoofd om kattenkwaad uit te halen. De engel verbande de zon en maakte wolken en regen. De regenboog kroop ver weg in een hoekje waar hij nog een beetje droog kon blijven. Toen de zon eindelijk terug mocht komen, kwam de regenboog snel uit zijn hoekje en warmde zijn vake kleuren aan de zonnestralen. Al snel straalde hij weer volop. De paar mensen en de vele dieren die get rotweer hadden doorstaan keken opgelucht en genietend aar de kleurenpracht van de regenboog.
Maar de engel wilde juist alle aandacht en uit woede dat alle aandacht niet naar hem maar naar de regenboog ging veroordeelde hij de regenboog naar het schemergebied tussen regen en zonneschijn. Daarom zien wij de regenboog niet zo vaak en het lijkt altijd alsof hij niet meer zo gelukkig is als toen, alsof hij minder straalt. Hij is een beetje vervaagd.