Georgië
Namibië, Victorial Falls en Zuid-Afrika
Het hele verslag van onze trip kun je lezen op www.koenlammertsvanbueren.nl, hier staan ook de links naar de sites van onze eerdere reizen.
Dit is een korte impressie van de reis die we gemaakt hebben in februari en maart 2013.
We storten ons deze keer in het avontuur dat Afrika heet. Een nieuw continent – een nieuwe ervaring. Kaapstad is het beginpunt en daar leent het zich uitstekend voor. Het is een Westerse stad, waar je rustig kunt opstarten. Geheel tegen onze gewoonte in besluiten we om georganiseerd naar Namibië te gaan, met Nomad Travel in een truck… Onze angst dat we de oudsten zouden zijn wordt gelukkig niet bewaarheid. Een Braziliaan van 66 en een Nederlands stel van in de 50 gaan ons nog voor in de leeftijdshiërarchie.
Namibië is anders dan al het andere dat ik ooit eerder heb gezien. Het is ruig en leeg en je ziet nog veel wilde dieren gewoon langs de weg. Woestijn klinkt misschien heel saai, maar de kleuren en vegetatie veranderen steeds en zo is dit echt een prachtige tocht, ondanks het kamperen in de tent.
De nachtbus naar Livingstone, Zambia, is een minder leuke beleving en doet ons ook meteen besluiten dat het de laatste nachtbus van de trip wordt. De Victoria Falls zijn nog indrukwekkender dan verwacht omdat het regenseizoen is. We hebben eigenlijk nu pas het gevoel echt in Afrika te zijn. Kaapstad en Namibië waren toch wat keuriger.
We vliegen terug naar Kaapstad, het voelt als thuiskomen. De trein naar Stellenbosch (eerste klas ticket voor € 1,50) is een beetje onrustig doordat de beveiliging meerdere mensen oppakt die in het bezit van steekwapens of drugs zijn. Dan is het ook raar aankomen in het oh zo keurige Stellenbosch. Hier valt ons eigenlijk voor het eerst de enorme afstand tussen de bevolkingsgroepen op. Het zal nog wel twee à drie generaties duren voor er in dit land sprake zal zijn van vermenging tussen de zwarten-blanken-indiërs.
Tijdens onze reis horen we ook meerdere keren dat men zich zorgen maakt over de onrust die kan ontstaan als Mandela doodgaat. Daarnaast vinden wij het als Europeaan gewoon raar dat iedereen in een bunker moet wonen, met een groot hek eromheen en het liefst nog een bewaker voor de deur. Vaak wordt het niet aangeraden om ’s avonds over straat te open of in ieder geval alleen in een beperkt gebied. We zijn tocg gehecht aan onze vrijheid en het gemak waarin je in Europa kunt leven.
Toegegeven Zuid-Afrika is een prachtig land. De wijnstreek, de Garden Route, de Wild Coast, de Drakensbergen en als aflsuiter de Blyde River Canyon en Kruger Park zijn adembenemend. Toch denk ik niet dat Zuid-Afrika snel boven aan ons lijstje met mooiste landen zal komen te staan, puur om het unheimische gevoel dat je hebt als je er rondreist. En dan is het ook nog eens geen land om te backpacken, maar volledig ingericht op automobilisten. Nee, volgende keer weer naar een ander continent denk ik.
China, Laos, Cambodja en Ko Chang
Het verslag van onze reis door Zuid China, Zuid Laos, Cambodja en het tropische eiland Ko Chang in Thailand in 2010 kun je lezen op www.koenlammertsvanbueren.nl. Hier vind je ook de links naar de sites van onze eerdere reizen.
Dit is een korte impressie van de reis
Voor ons moderne mensen is reizen iets heel normaals. Waar het vroeger weken duurde voor je een ander continent bereikt had ben je daar nu in een paar uur. Dat heeft de wereld kleiner gemaakt, maar ons blikveld verruimd.
Reizen is heerlijk. Je hoeft je (bijna) nergens druk om te maken. Hoe laat gaat de trein, wat eten we en waar slapen we zijn de belangrijkste vragen van de dag.
Vorig jaar hebben we een rootsreis door China gemaakt met de zus van mijn vriend en haar kinderen, waarvan de jongste Chinees is. Een hele andere wereld waar je je vooral met handen en voeten verstaanbaar moet maken. De Chinezen zijn vriendelijk en behulpzaam en willen je altijd helpen al spreken ze geen woord Engels.
In Nanning gaan we op bezoek bij de pleegouders van ons Chinese nichtje. Als toerist kom je normaal niet echt bij de mensen thuis. Het is indrukwekkend om te zien op wat voor klein oppervlak een familie woont. En dan hebben we nog geluk dat ze op de vijfde etage wonen van de enorme woontoren, want er is geen lift. Buiten lopen de ratten tussen de flats door, maar dat schijnt niemand te deren.
De tegenstelling tussen de steden en het platteland in China is enorm. Waar in alle Chinese steden de Gucchi en Prada winkels uit de grond gestampt worden, leven de mensen op het platteland nog in kleine dorpjes zonder veel voorzieningen. Voor de toeristen zijn in enkele hotels de hurktoiletten door Europese wc’s vervangen, maar dan wel half over het stinkende hurktoilet heen. Niemand vindt dat hier vreemd.
De natuur is prachtig en afwisselend. De Dragon Backbone rijstterassen zijn een beschermd gebied waar de rijstterassen tegen de hellingen van de bergen zijn aangeplakt. We moeten met een aantal dragers het dorp inlopen, omdat er geen weg is. Tenminste dat wordt ons verteld. Als we de volgende dag gaan wandelen zien we dat vlak achter het dorp wel degelijk een weg is aangelegd. Maar ja, de dragers moeten ook hun kostje verdienen.
Nadat we de familie hebben uitgezwaaid zijn we zelf verder gereisd. De nieuwste route naar Tibet is over een spoorweg waarvan men zei dat deze niet gebouwd kon worden. Nu razen de treinen langs elkaar heen over dit spoor door het ruige landschap. In Tibet slapen we in een echt Chinees toeristenhotel, wat vooral duidelijk wordt uit de nachtelijke telefoontjes. Als ik opneem wordt er snel opgehangen. Als mijn vriend opneemt krijgt hij een Chinees brabbelverhaal te horen waar hij nog net het woord massage in kan herkennen.
De bergen in Tibet zijn overweldigend, het slapen wat moeilijker op de grote hoogte. We zijn blij als we weer afdalen naar de lager gelegen delen van Zuid China. Tegenwoordig vind je in alle Chinese steden moderne hostels die worden gerund door jongeren die allemaal goed Engels spreken en voor jou in Chinese tekens op een briefje kunnen schrijven waar je heen wilt als je bijvoorbeeld het standbeeld van Mao wilt bezoeken en een taxi nodig hebt. De hostels hebben allerlei voorzieningen voor de jonge backpackers die door China trekken. Zo is in Kunming de tafeltennistafel een extra feature en zijn we getuige van een heus toernooi. Opmerkelijk: er wint een Fransman. Ik zit inmiddels met drie jonge katjes op mijn schoot, terwijl moederpoes mij van een afstandje in de gaten houdt.
China is ook het land van de eindeloze rivieren. Iedereen kent de omstreden Drieklovendam die gebouwd wordt in de Yangtse. Helaas hebben we geen tijd om deze te bezoeken, maar dat compenseren we met een prachtige tweedaagse tocht door de Tiger Leaping Gorge. Weliswaar moeten we rennen voor ons leven om weer heelhuids uit de vallei te komen, omdat de Chinezen bezig zijn met dynamiet de weg te verbreden voor de Chinese toeristen die liever niet lopen, maar zich door een toerbus laten rondrijden.
Na dit mooie, maar vermoeiende avontuur in het ruige China is het goed bijkomen op de verre stranden van Thailand.
